Obductie

Obductie is een onderzoek wat inwendig gebeurd bij iemand die overleden is. Een patholoog voert dit onderzoek uit. Hij is een medisch specialist die meestal werkzaam is in een ziekenhuis.

Voordat begonnen wordt met de obductie wordt het lichaam eerst uitgebreid aan te buitenkant onderzocht. Soms kan het zijn dat hij een röntgenfoto, of een CT of MRI-scan maakt van het lichaam. Hierop kunnen zij al heel veel dingen zien.

Na dit uitwendige onderzoek begint hij aan het inwendige onderzoek, de obductie dus. Hij onderzoekt alle organen. Natuurlijk doet hij dit respectvol.
 

Obductie betekenis

U als nabestaande kan toestemming geven voor een obductie. Doet u dit niet dan gebeurt het ook niet. Daar is alle respect voor.

Dat is natuurlijk anders bij het vermoeden van een niet natuurlijke dood. Als er een misdrijf, ongeval of medische fout is gemaakt dan beslist de officier van justitie of er een obductie nodig is om bewijzen te verzamelen voor het onderzoek naar de doodsoorzaak van de persoon.

U kunt als nabestaande geen toestemming geven voor obductie als de overleden persoon zelf, vooraf in een wilsbeschikking, heeft laten opnemen dat hij of zij geen obductie wenst te ondergaan. Op dat moment wordt rekening gehouden met de wensen die de overleden persoon had en kan daar niet zomaar verandering in gebracht worden mits dat de officier van justitie anders beslist bij bijvoorbeeld een misdrijf of iets dergelijks.
 

Obductie na overlijden

Door een obductie uit te voeren na een overlijden kan men achteraf controleren of een medische behandeling juist is geweest en hoeveel effect deze heeft gehad. Voor de overledene schiet dat niet op maar voor artsen kan deze informatie heel waardevol zijn in de behandeling bij andere patiënten. Volgende patiënten kunnen veel profijt hebben van een dergelijk onderzoek. Het helpt de artsen om kritisch te kijken naar de diagnose en de behandeling van hun patiënten. Een obductie kan dus echt heel behulpzaam en waardevol zijn.

Het is niet altijd duidelijk waaraan iemand is overleden en hoe een ziekteproces is verlopen. Nabestaanden en artsen willen dan weten om welk ziekteproces het gaat en hoe het overlijden verlopen is.

Soms wordt er bij een obductie een erfelijke of besmettelijke ziekte ontdekt. Bij een erfelijke ziekte kunnen bijvoorbeeld de ouders van een overleden kind die informatie laten meespelen in hun beslissing wel of niet nog een zwangerschap aan te gaan. Het is een moeilijk besluit natuurlijk maar wel iets wat mee kan spelen en nog een keer de teleurstelling op een doodgeboren kindje kan voorkomen.

Obducties kunnen heel erg waardevol zijn voor de wetenschap en voor onderwijs aan artsen en specialisten in opleiding. Er is al veel geleerd over ziekten door obductiemateriaal te bestuderen.

Als bepaalde organen bewaard worden om nog testen mee te doen worden deze niet meteen met de overleden persoon begraven. Het ziekenhuis cremeert later de organen behalve als ze bewaard blijven voor onderwijs of onderzoeksdoeleinden.

De obductie duurt ongeveer drie uur. Daarna wordt het lichaam van de overleden persoon opgehaald door de begrafenisondernemer voor de voorbereidingen voor opbaring en begrafenis of crematie. Aan de buitenkant van het lichaam zult u niet zien dat er een obductie heeft plaats gevonden. Dit gebeurt op een manier die niet zichtbaar is. Van een overleden persoon waarbij obductie heeft plaats gevonden kan dus nog gewoon afscheid genomen worden alvorens de begrafenis of crematie plaats vindt zonder dat het zichtbaar is voor de nabestaanden dat dit is gebeurd.

Een obductie heeft meestal geen enkele invloed op de gang van zaken voor een begrafenis of crematie. Deze kan gewoon onder de normale omstandigheden die daarbij behoren plaats vinden.